Antidotum na fałszywą pobożność jest wysiłek podjęty w celu praktykowania cnót.O prawdziwej pobożności pisał św.Franciszek Salezy:
Inaczej rozwijać ma pobożność człowiek wyżej postawiony,inaczej rzemieślnik lub sługa,inaczej książę,inaczej wdowa,inaczej dziewica lub małżonka.Nawet i to nie wszystko.Trzeba jeszcze,aby każdy rozwijał pobożność odpowiednio do swoich sił,zajęć i obowiązków.Powiedz mi,proszę,Filoteo,czy byłoby rzeczą właściwą,gdyby biskupi zapragnęli żyć w samotności jak kartuzi,gdyby ludzie żonaci nie więcej starali się o powiększenie dóbr materialnych niż kapucyni,gdyby rzemieślnik cały dzień spędzał w kościele jak zakonnik,a znowu zakonnik był wystawiony na wszelkiego rodzaju spotkania i sprawy,jak ci,którzy zobowiązani są śpieszyć bliźnim z pomocą,na przykład biskup?Czyż taka pobożność nie byłaby śmieszna,nieuporządkowana i nieznośna?A tymczasem tego rodzaju pomyłki i nieporozumienia zdarzają się często.Otóż nie,moja Filoteo: pobożność,jeżeli jest prawdziwa i szczera,niczego nie rujnuje,ale wszystko udoskonala i dopełnia.Kiedy zaś przeszkadza i sprzeciwia się prawowitemu powołaniu lub stanowi,z pewnością jest fałszywa.Pszczoła tak zbiera miód z kwiatów,iż nie doznają one żadnej szkody.Pozostawia je nienaruszone i świeże,tak jak je zastała.Otóż prawdziwa pobożność czyni więcej: nie tylko nie przeszkadza żadnemu powołaniu,żadnemu zajęciu,ale przeciwnie,wszystko doskonali i ozdabia.Podobnie jak szlachetne kamienie wrzucone do miodu nabierają większego blasku,jaśniejąc zgodnie ze swą barwą,tak też powołanie każdego człowieka doskonali się i staje się pożyteczniejsze,gdy łączy się z nim pobożność.Pobożność sprawia,iż kierowanie rodziną staje się pełne pokoju,że bardziej szczera staje się miłość małżonków,a posłuszeństwo należne władzy pełniejsze,że wszelkie inne zajęcia stają się przyjemniejsze i bardziej powabne.Błędem jest zatem,nieomal herezją,usuwanie pobożności z wojskowych koszar,z rzemieślniczych warsztatów,z dworu książąt,z mieszkań małżonków.To prawda,droga Filoteo,że powołanie czysto kontemplacyjne,monastyczne i klasztorne nie może być urzeczywistniane przy tego rodzaju obowiązkach i zajęciach.Jednakże oprócz tych trzech rodzajów pobożności istnieje wiele innych,które zdolne są udoskonalić ludzi żyjących w stanie świeckim.Gdziekolwiek zatem jesteśmy,możemy i powinniśmy dążyć do doskonałości ( Wprowadzenie do życia pobożnego,część 1,rozdz.3).
Fragment książki "Przyjmijcie Ducha Świętego"Jak wejść na drogę wewnętrznego uzdrowienia O.Pacyfik Iwaszko